Sign in with Facebook
Κατερίνα Λάκκα’s Followers (36)
2,699 books
|
421 friends
413 books
|
75 friends
419 books
|
20 friends
2,358 books
|
103 friends
68 books
|
218 friends
443 books
|
823 friends
380 books
|
749 friends
778 books
|
265 friends
More friends…
Κατερίνα Λάκκα
ϻӮ Author
Born
in Kozani, Greece
Member Since
December 2021
Κατερίνα Λάκκα hasn't written any blog posts yet.
|
Μια κάποια Γαλάτεια
—
published
2021
|
|
* Note: these are all the books on ϻӮ for this author. To add more, click here.
Κατερίνα’s Recent Updates
|
Κατερίνα Λάκκα
rated a book it was amazing
|
|
"1,5
Some beautiful thoughts, but it gives Rupi vibes. This is not poetry, and I’m not sure why we’ve let the industry convince us that it is. I don’t want to trash the book because, obviously, some people love it, felt seen by it, and I can appreciat" Read more of this review » |
|
|
Κατερίνα Λάκκα
liked
a
quote
“Every empire, however, tells itself and the world that it is unlike all other empires, that its mission is not to plunder and control but to educate and liberate."
(Los Angeles Times, July 20, 2003)” ...more Edward W. Said |
|
"I have not experienced this kind of ambivalence about a book in a long time. To even start this, I had to suspend some of my biases and preconceived notions about Emily Ratajkowski. Although I did already know she is a talented writer based on her es"
Read more of this review »
|
|
|
Κατερίνα Λάκκα
is now following
|
|
|
Κατερίνα Λάκκα
liked
a
quote
“Ah Love! could thou and I with Fate conspire
To grasp this sorry Scheme of Things entire, Would not we shatter it to bits -- and then Re-mould it nearer to the Heart's Desire!” ...more Omar Khayyám |
|
“τώρα το συνειδητοποιούσε, δεν την πείραζε η δική της προφορά, όπως δήλωνε τότε, ούτε το γεγονός ότι φοβόταν να συνεννοηθεί, όπως πίστευε παλιότερα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο θυρωρός τής έδειχνε, ξεκάθαρα, απερίφραστα, πως δεν τη σεβόταν επειδή ήταν γυναίκα και επειδή για εκείνον οι γυναίκες έπρεπε να μένουν κλεισμένες σε χαμηλοτάβανες κουζίνες, επιτελώντας το καθήκον που είχε επιβάλει στους ώμους τους η κοινωνία, να είσαι καλή κόρη, καλή μαθήτρια, καλή γκόμενα, καλή σύζυγος, να ακούς, να μην παραπονιέσαι, να δέχεσαι τα παράπονα των άλλων και να μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν, εσύ δεν δικαιούσαι να κουράζεσαι, να φοβάσαι, να πονάς ή να γκρινιάζεις, εσύ είσαι εδώ για να μείνεις έγκυος και να γεννήσεις παιδιά, αγόρια συγκεκριμένα, πώς τολμάς να έχεις μεγαλύτερες φιλοδοξίες απ’ το γάμο και την δημιουργία οικογένειας, ποιος σου είπε πως μπορείς να είσαι κάτι περισσότερο από απλά όμορφη, υπάρχεις εδώ για να σε ζωγραφίζουν, για να σε αγγίζουν, για να σε σπάνε, σαν να είσαι ένα άψυχο αντικείμενο, μία άσκηση σε ένα μάθημα της Καλών Τεχνών, μία κούκλα που ο καλλιτέχνης στρέφει κατά βούληση, τη βάζει να ακουμπήσει τις πατούσες της στο κεφάλι, τη βάζει να πέσει από έναν γκρεμό, τη βάζει να σπάσει σε χίλια κομμάτια, σαφώς δεν έχει καμία σημασία επειδή εσύ δεν έχεις καμία σημασία, δεν είσαι κάτι παραπάνω απ’ αυτό, είσαι ένα μοντέλο, δεν έχεις συνείδηση της κατάστασής σου, ο ρόλος σου είναι να υπακούς σε οτιδήποτε η ιδιοφυΐα του καλλιτέχνη επιθυμεί να γεννήσει, να στέκεσαι ακίνητη, ανέκφραστη, κι ας πιάνονται τα άκρα σου, κι ας θέλεις να ξύσεις τη μύτη σου, δεν έχει σημασία, πώς τολμάς να ξύνεσαι, πώς τολμάς να πιάνεσαι, πώς τολμάς να πονάς, το μόνο που είσαι είναι ένα καλούπι από γύψο και τίποτα παραπάνω [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“Οι σκέψεις της επέστρεψαν, μπορούσε να τις μοιραστεί άραγε μαζί του, πώς όμως, δυσκολευόταν να τις εκφράσει λεκτικά, να αρθρώσει τις σωστές λέξεις, να τις βάλει στη σωστή σειρά, ειδικά στα γαλλικά, πώς το έλεγε η Λέσσινγκ, breakdown, η πλήρης θραυσματοποίηση του κόσμου που σε περιβάλλει, η πλήρης αποδόμηση της γλώσσας, γυμνή στέκομαι απέναντί σας, επειδή με προδώσατε, με παρατήσατε, δεν με υπακούσατε, μα είμαστε λέξεις, δεν υπακούμε σε κανένα δαιμόνιο, ανθρώπινο ή άλλου είδους, είστε σωκρατικές και μιλάτε για δαιμόνια κι εγώ τώρα σκέφτομαι σα να είμαι στίχος από την Αινειάδα, η γλώσσα μου δεν υπακούει στους τυπικούς-άτυπους κανόνες της νεοελληνικής λογοτεχνίας μα έρχεται από μακριά, έρχεται από ένα αθέατο παρελθόν, παρότι θεωρούμε πως το γνωρίζουμε και το μελετάμε με τόση επιμέλεια και επιμονή, εκείνο παραμένει αθέατο, κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά του, εμείς πασχίζουμε να τα ανακαλύψουμε, κυρίως τα λεκτικά, οι λέξεις είναι ένας θησαυρός που υπακούει στις μεταβολές του χρόνου, μεταλλάσσονται και μεταμορφώνονται ανάλογα την εποχή, την περιοχή, την οικογένεια, προσπαθώ να φανταστώ πώς με κάνουν να νιώθω οι λέξεις [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“Η Θαλασσινή μιλάει για ζητήματα φύλου, η Θαλασσινή ενδιαφέρεται για την κοινωνική κατασκευή του φύλου, η Θαλασσινή υπερασπίζεται την ελευθερία έκφρασης σεξουαλικότητας και αυτοπροσδιορισμού, η Θαλασσινή τρέχει σε πορείες, η Θαλασσινή χαρακτηρίζει τις παρέες της Γαλάτειας «ομοφοβικές», τον κολλητό της από τη σχολή, το Δομήνικο, «μισογύνη», η Θαλασσινή ουρλιάζει στη μητέρα τους πως δεν έχει ιδέα και διδάσκει σε παιδιά δημοτικού μαλακίες, η Θαλασσινή πληκτρολογεί μανιασμένα, θυμωμένη, η Θαλασσινή θέλει να βάλει φωτιά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής της γειτονιάς τους, η Θαλασσινή φτιάχνει κάτι στο μπάνιο όταν λείπουν οι γονείς, μυρίζει έντονα, προκαλεί βήχα, τι είδους αλχημείες είναι αυτές, αραδιάζει τα υλικά της, έχει αγοράσει κάτι από το φαρμακείο, ανακατεύει, σουρώνει, περιμένει, η Γαλάτεια στάθηκε στην πόρτα και την κοίταξε προβληματισμένη, «Τι είναι αυτό;», «Σπρέι πιπεριού», «Πας καλά; Αυτό είναι παράνομο!», «Ενώ το να σε βιάζουν ή να σε σπάνε στο ξύλο μέρα μεσημέρι, την ώρα που γυρνάς στο σπίτι σου, είναι απολύτως νόμιμο», «Υπερβάλλεις», «Καθόλου», «Κανένας δεν σε βιάζει μέρα-μεσημέρι, Θαλ, είσαι σοβαρή;», «Ασφαλώς. Όπως είναι ευρέως γνωστό, όλοι οι βιασμοί λαμβάνουν χώρα απαραιτήτως βράδυ, σε σκοτεινά σοκάκια, από ψυχανώμαλους. Έτσι δεν είναι;», «Μη με ειρωνεύεσαι», «Δεν είναι έτσι. Αυτό μας έμαθαν αλλά δεν είναι έτσι», «Και πώς είναι;», η Θαλασσινή ψέκασε με το σπρέι πιπεριού στον καθρέφτη του μπάνιου, έγινε κόκκινος, «Έτσι είναι», απάντησε [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“Η Θαλασσινή μιλάει για ζητήματα φύλου, η Θαλασσινή ενδιαφέρεται για την κοινωνική κατασκευή του φύλου, η Θαλασσινή υπερασπίζεται την ελευθερία έκφρασης σεξουαλικότητας και αυτοπροσδιορισμού, η Θαλασσινή τρέχει σε πορείες, η Θαλασσινή χαρακτηρίζει τις παρέες της Γαλάτειας «ομοφοβικές», τον κολλητό της από τη σχολή, το Δομήνικο, «μισογύνη», η Θαλασσινή ουρλιάζει στη μητέρα τους πως δεν έχει ιδέα και διδάσκει σε παιδιά δημοτικού μαλακίες, η Θαλασσινή πληκτρολογεί μανιασμένα, θυμωμένη, η Θαλασσινή θέλει να βάλει φωτιά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής της γειτονιάς τους, η Θαλασσινή φτιάχνει κάτι στο μπάνιο όταν λείπουν οι γονείς, μυρίζει έντονα, προκαλεί βήχα, τι είδους αλχημείες είναι αυτές, αραδιάζει τα υλικά της, έχει αγοράσει κάτι από το φαρμακείο, ανακατεύει, σουρώνει, περιμένει, η Γαλάτεια στάθηκε στην πόρτα και την κοίταξε προβληματισμένη, «Τι είναι αυτό;», «Σπρέι πιπεριού», «Πας καλά; Αυτό είναι παράνομο!», «Ενώ το να σε βιάζουν ή να σε σπάνε στο ξύλο μέρα μεσημέρι, την ώρα που γυρνάς στο σπίτι σου, είναι απολύτως νόμιμο», «Υπερβάλλεις», «Καθόλου», «Κανένας δεν σε βιάζει μέρα-μεσημέρι, Θαλ, είσαι σοβαρή;», «Ασφαλώς. Όπως είναι ευρέως γνωστό, όλοι οι βιασμοί λαμβάνουν χώρα απαραιτήτως βράδυ, σε σκοτεινά σοκάκια, από ψυχανώμαλους. Έτσι δεν είναι;», «Μη με ειρωνεύεσαι», «Δεν είναι έτσι. Αυτό μας έμαθαν αλλά δεν είναι έτσι», «Και πώς είναι;», η Θαλασσινή ψέκασε με το σπρέι πιπεριού στον καθρέφτη του μπάνιου, έγινε κόκκινος, «Έτσι είναι», απάντησε [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“τώρα το συνειδητοποιούσε, δεν την πείραζε η δική της προφορά, όπως δήλωνε τότε, ούτε το γεγονός ότι φοβόταν να συνεννοηθεί, όπως πίστευε παλιότερα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο θυρωρός τής έδειχνε, ξεκάθαρα, απερίφραστα, πως δεν τη σεβόταν επειδή ήταν γυναίκα και επειδή για εκείνον οι γυναίκες έπρεπε να μένουν κλεισμένες σε χαμηλοτάβανες κουζίνες, επιτελώντας το καθήκον που είχε επιβάλει στους ώμους τους η κοινωνία, να είσαι καλή κόρη, καλή μαθήτρια, καλή γκόμενα, καλή σύζυγος, να ακούς, να μην παραπονιέσαι, να δέχεσαι τα παράπονα των άλλων και να μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν, εσύ δεν δικαιούσαι να κουράζεσαι, να φοβάσαι, να πονάς ή να γκρινιάζεις, εσύ είσαι εδώ για να μείνεις έγκυος και να γεννήσεις παιδιά, αγόρια συγκεκριμένα, πώς τολμάς να έχεις μεγαλύτερες φιλοδοξίες απ’ το γάμο και την δημιουργία οικογένειας, ποιος σου είπε πως μπορείς να είσαι κάτι περισσότερο από απλά όμορφη, υπάρχεις εδώ για να σε ζωγραφίζουν, για να σε αγγίζουν, για να σε σπάνε, σαν να είσαι ένα άψυχο αντικείμενο, μία άσκηση σε ένα μάθημα της Καλών Τεχνών, μία κούκλα που ο καλλιτέχνης στρέφει κατά βούληση, τη βάζει να ακουμπήσει τις πατούσες της στο κεφάλι, τη βάζει να πέσει από έναν γκρεμό, τη βάζει να σπάσει σε χίλια κομμάτια, σαφώς δεν έχει καμία σημασία επειδή εσύ δεν έχεις καμία σημασία, δεν είσαι κάτι παραπάνω απ’ αυτό, είσαι ένα μοντέλο, δεν έχεις συνείδηση της κατάστασής σου, ο ρόλος σου είναι να υπακούς σε οτιδήποτε η ιδιοφυΐα του καλλιτέχνη επιθυμεί να γεννήσει, να στέκεσαι ακίνητη, ανέκφραστη, κι ας πιάνονται τα άκρα σου, κι ας θέλεις να ξύσεις τη μύτη σου, δεν έχει σημασία, πώς τολμάς να ξύνεσαι, πώς τολμάς να πιάνεσαι, πώς τολμάς να πονάς, το μόνο που είσαι είναι ένα καλούπι από γύψο και τίποτα παραπάνω [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“Οι σκέψεις της επέστρεψαν, μπορούσε να τις μοιραστεί άραγε μαζί του, πώς όμως, δυσκολευόταν να τις εκφράσει λεκτικά, να αρθρώσει τις σωστές λέξεις, να τις βάλει στη σωστή σειρά, ειδικά στα γαλλικά, πώς το έλεγε η Λέσσινγκ, breakdown, η πλήρης θραυσματοποίηση του κόσμου που σε περιβάλλει, η πλήρης αποδόμηση της γλώσσας, γυμνή στέκομαι απέναντί σας, επειδή με προδώσατε, με παρατήσατε, δεν με υπακούσατε, μα είμαστε λέξεις, δεν υπακούμε σε κανένα δαιμόνιο, ανθρώπινο ή άλλου είδους, είστε σωκρατικές και μιλάτε για δαιμόνια κι εγώ τώρα σκέφτομαι σα να είμαι στίχος από την Αινειάδα, η γλώσσα μου δεν υπακούει στους τυπικούς-άτυπους κανόνες της νεοελληνικής λογοτεχνίας μα έρχεται από μακριά, έρχεται από ένα αθέατο παρελθόν, παρότι θεωρούμε πως το γνωρίζουμε και το μελετάμε με τόση επιμέλεια και επιμονή, εκείνο παραμένει αθέατο, κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά του, εμείς πασχίζουμε να τα ανακαλύψουμε, κυρίως τα λεκτικά, οι λέξεις είναι ένας θησαυρός που υπακούει στις μεταβολές του χρόνου, μεταλλάσσονται και μεταμορφώνονται ανάλογα την εποχή, την περιοχή, την οικογένεια, προσπαθώ να φανταστώ πώς με κάνουν να νιώθω οι λέξεις [...]”
― Μια κάποια Γαλάτεια
― Μια κάποια Γαλάτεια
“Enfermé dans le navire, d’où on n’échappe pas, le fou est confié à la rivière aux mille bras, à la mer aux mille chemins, à cette grande incertitude extérieure à tout. Il est prisonnier au milieu de la plus libre, de la plus ouverte des routes : solidement enchaîné à l’infini carrefour. Il est le Passager par excellence, c’est-à-dire le prisonnier du Passage.”
― Œuvres, tome I
― Œuvres, tome I
“Ideally, what should be said to every child, repeatedly, throughout his or her school life is something like this: 'You are in the process of being indoctrinated. We have not yet evolved a system of education that is not a system of indoctrination. We are sorry, but it is the best we can do. What you are being taught here is an amalgam of current prejudice and the choices of this particular culture. The slightest look at history will show how impermanent these must be. You are being taught by people who have been able to accommodate themselves to a regime of thought laid down by their predecessors. It is a self-perpetuating system. Those of you who are more robust and individual than others will be encouraged to leave and find ways of educating yourself — educating your own judgements. Those that stay must remember, always, and all the time, that they are being moulded and patterned to fit into the narrow and particular needs of this particular society.”
― The Golden Notebook
― The Golden Notebook
It All Sounds Greek To Me
— 2747 members
— last activity 5 hours, 7 min ago
For all ϻӮ members who are interested in greek literature or in greek language. For all the Greek members who are keen on greek literature or w ...more
