�ϻ�����Ӯ����

“Evlilik kurumunun yapıtaşlarından biri inattır.İnsan bir kişide inat eder ve bu yüzden başka yüzlerce seçeneği pek çok kere denemeye bile gerek duymadan, bazen de birkaç girişimde bulunduktan sonra bir kenara itip tek bir kişide ısrar eder.Bu inat başlangıçta dış dünyaya karşıdır.Çiftler anneye, babaya, arkadaşlara, potansiyel alternatiflere inat ederler.Yan yana durarak hayata meydan okurlar, böylece hemhal olurlar. Bir olurlar. Her bir olma hali, aynı zamanda bir inkardır ve çöküş sebebidir. Bir olan çiftler bu kez birbirlerine karşı inat etmeye başlarlar. Evlilikteki pozisyonları, varsa çocuklarının eğitimi, daha fazla para kazanma imkanları, kariyer ihtimalleri üzerinden dozları değişikler gösteren sesli, sessiz paylaşım savaşları yaşarlar.
...Üstü örtüldükçe, hasarlar derinleşir. Muhabbetten çok söylenmemiş sözler, itiraftan çok halı altına itilen duygular vardır artık. Aşk süpürme kabiliyetini kaybeder; çöpler çoğalır. Ne var ki bütün bu süreçlerde çiftler çift olma özelliklerini korumaya devam ederler. Yani birlikte görmezden gelirler, birlikte sağırlaşırlar. Her şeye rağmen hayat devam eder. Yuvarlanıp gitme deyimi bu sulardan doğmuştur.”
― Gaye Boralıoğlu, Dünyadan Aşağı